บทที่ 2: ประลองในโรงเตี๊ยม
มันเป็นคืนที่เงียบสงบในหมู่บ้านเล็กๆ ของคาลาแกรดแต่ยังหัววันอยู่สำหรับโต๊ะแชนส์ที่ เดอะไซด์เควสทาเวิร์น
ตอนนี้ เราพักเรื่องราวของเด็กชายผู้มั่นใจว่าเขาถูกลิขิตให้ยิ่งใหญ่ไว้ก่อน ไปดูเมืองเล็กๆ ที่อยู่อีกมุมหนึ่งของทอล์คเคียม
คาลาแกรด เป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่อยู่ห่างออกไปทางเหนือของชาโล่ฮาเบอร์ ผู้คนในพื้นที่ส่วนใหญ่เป็นชาวนาและเจ้าของฟาร์ม ดังนั้น พวกเขามักจดจ่ออยู่กับการเก็บเกี่ยวครั้งต่อไปเท่านั้น คนเหล่านี้แทบไม่สนใจเรื่องของโลกใบข้างนอก นับประสาอะไรกับเด็กที่ขโมยสัตว์ปีกในเมืองอื่นที่ไกลออกไปทางใต้ ที่ไม่มีใครในละเวกนี้เคยไป
ค่ำคืนอันอบอุ่นในฤดูใบไม้ผลินี้ คนท้องถิ่นหลายสิบคนไปที่เดอะไซด์เควสทาเวิร์น เนื่องจากการเพาะปลูกส่วนใหญ่เสร็จสิ้นแล้วสำหรับฤดูกาลนี้ และชาวบ้านส่วนใหญ่รวมตัวกันฟังเพลงกินดื่ม
แม้ว่าชาวบ้านไม่สนโลกภายนอกเท่าไหร่ แต่มีสิ่งหนึ่งที่ทุกคนในทอล์คเคียมมีเหมือนกัน…นั่นคือ เกมแชนส์
อาร์โลทำงานหนักมาทั้งวัน เขาเดินย่ำตามถนนขณะที่พระจันทร์ขึ้น เดินลากเท้าไปจนดินฟุ้งเข้าหน้า เขาไม่คิดว่าตัวเองจะสกปรกได้มากไปกว่านี้แล้ว
โดยปกติ เขาจะตรงกลับบ้านไปอาบน้ำและเข้านอนหลังเลิกงาน แต่ไม่ใช่คืนนี้ ไฟป่าลามมาที่ไร่ของเขาจนเหลือแต่เศษซากที่ไหม้เกรียม ซึ่งไร่ของอาร์โลไม่เหมือนครอบครัวอื่นๆ ในละแวก เพราะไร่เป็นของเขาเอง ฉะนั้น เขาต้องทำเองคนเดียว
ตอนนี้เขาทำไม่ทันและเหนื่อยล้ามาก ฝุ่นรอบๆ ตัวทำให้เขายิ่งคอแห้ง แต่ยังไม่อยากกลับบ้าน เขาได้ยินเพลงจากไซด์เควสที่อยู่เบื้องหน้าและอยากดื่มเหลือเกิน
เพลงดังชัดขึ้นเมื่อเขาเดินเลี้ยวซ้ายที่ร้านของชำ เมื่อเขาเดินลงจากถนนสู่ทางเข้าที่มีคบไฟ เสียงคนคุยกันคึกคักดังขึ้นกลบเพลง
โต๊ะเกมหน้าทางเข้าสลัวจากคบไฟ และบดบังด้วยคนที่ยืนอยู่รอบๆ เพื่อดูเกม อาร์โลเลี่ยงไม่เล่นแชนส์ที่ไซด์เควสเท่าที่จะทำได้ เขาเล่นเป็น แต่บางทีการแข่งกับเพื่อนบ้านอาจรุนแรงดุเดือด และเขาวางมือจากเกมตั้งแต่มาที่คาลาแกรดเมื่อสิบปีก่อน
“จัดการไร่เรียบร้อยยัง อาร์โล” ผู้ชายชายในชุดเอี๊ยมหนังมอมแมมถามขณะที่เขาเดินมาจากความมืด
“เหลือไม่มาก” อาร์โลพูดพลางถอนใจ โดยรู้ว่างานหนักยังไปไม่ถึงไหน อาร์โลแตะหมวกให้ชายคนดังกล่าวโดยไม่หยุดเดินไปที่ประตูทาเวิร์น
“นายก็รู้ใช่ไหม ว่าหลานชายข้ามีร็อด ออฟ ดิสอินทีเกรชั่น เหลืออยู่จากการแต่งงานครั้งแรก ถ้าสนใจบอกนะ”
อาร์โลเดินต่อไป ทำเหมือนไม่ได้ยินประโยคสุดท้าย ชาวไร่หลายๆ คนในพื้นที่มีมรดกตกทอดตระกูลเป็นเวทมนตร์เก่าแก่เพื่อให้งานของชาวนาง่ายขึ้น แต่อาร์โลไม่ต้องการแบ่งผลผลิตของเขากับใคร เขาไม่อยากติดหนี้บุญคุณใครถึงแม้ทุกคนในเมืองนี้อยากให้ติดก็ตาม
เมื่อเขาผลักประตูทาเวิร์นเข้าไป เพลงและเสียงพูดคุยอึงอื้อ ความสว่างของลูกโลกเรืองแสงและเสียงฝูงชนทำให้เขาตะลึงไปชั่วขณะ เขาส่งสัญญาณสั่งเครื่องดื่มไปที่บาร์เทนเดอร์ก่อนจะไปนั่งเงียบๆ ที่มุมห้อง
ส่วนใหญ่ เป็นกลุ่มคนเดิมๆ บนเวทีมีแฮคเคนสแลชบอยส์ และวีล่า มาร์ครูทเจ้าเก่ากำลังเล่าให้สาวๆ หน้าเซ็งฟังว่าครอบครัวของเขาสืบเชื้อสายมาจากแฟคินพ่อมดโบราณ และลูกเรือทั้งหมดจากดิงเกิลยังอยู่ คงจะออกเดินทางไปพรุ่งนี้
แต่มีผู้ชายคนหนึ่งในทาเวิร์นที่อาร์โลไม่รู้จัก เขายืนอยู่ข้างๆ โต๊ะแชนส์ที่ฝั่งตรงข้าม พูดคุย หัวเราะอยู่กับคนกลุ่มใหญ่ ที่โต๊ะ มีนายกเทศมนตรีโจห์โนและเมิร์ลผู้ดูแลโรงเตี๊ยมกำลังเล่นอยู่
ชายแปลกหน้าดูมีอายุ ห้าวหาญ มีเสียงดัง และเคราหนาดกดำ แม้ในขณะที่หัวเราะ ใบหน้าที่มีรอยแผลเป็นของเขาก็ยังดูบึ้งตึง ชุดเกราะหนังของเขาไม่ได้ดูหรูหราเป็นพิเศษ แต่เห็นร่องรอยผ่านการต่อสู้มาอย่างโชกโชน และทำให้เขาสะดุดตาเมื่ออยู่ทามกลางชาวไร่มอมแมม ที่สะโพกของเขาแขวนกระเป๋าใส่การ์ดที่อาร์โลจำได้ทันที… กระเป๋าโทเค็นอย่างเป็นทางการของทอล์คเคียมแชนส์คอมมิชั่น
โจห์โนและเมิร์ลเล่นจบเกมแล้ว ชายแปลกหน้ากระซิบผู้ดูแลโรงเตี๊ยม ก่อนที่เขาจะเดินขึ้นเวทีไปหลังจากที่ แฮคเคนสแลชบอยส์ เล่นจบเพลง
“สุภาพสตรีและสุภาพบุรุษทั้งหลาย!” เมิร์ลประกาศ “พวกเรามีแขกพิเศษในค่ำคืนนี้ อดีตแชมป์ของกรอสโพดอคใน NCL เอแจ็กส์ แฮมเมอร์ฟิสต์ เดินทางผ่านเมืองเรา เขาจะมานำเสนอเวิร์กช็อปเล็กๆ น้อยๆ เกี่ยวกับกลยุทธ์เฉพาะหน้าในการเล่นแชนส์! ใครก็ตามที่สนใจ มาติดตามกันหลังการแสดงของแฮคเคนสแลชบอยส์… พวกเขาเล่นดีนะคืนนี้ ว่าไหม”
วงดนตรีเล่นต่ออีกประมาณหนึ่งชั่วโมง และคนเริ่มดื่มกัน แฮมเมอร์ฟิสต์เดินไปหาทีละโต๊ะ แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับเกมและตอบคำถามเกี่ยวกับอาชีพที่โด่งดังของเขา อาร์โลไม่ค่อยสนใจกลยุทธ์เล่นแชนส์ ดื่มต่อและพูดคุยกับพาลาดิน โครดินเรื่องความขัดแย้งบนเกาะทางตะวันออก
“ดังนั้น หากอยากเล่นแชนส์เก่งสมัยนี้ ต้องรู้ว่าใครจะใช้อะไรที่โต๊ะ ในสองสามทศวรรษที่ผ่านมา กลยุทธ์ได้เปลี่ยนจากการเล่นตรงไปตรงมาแบบ ‘ทุบให้แหลก’ ไปเป็นการหลอกล่อด้วยเล่ห์เหลี่ยมอีกมากมาย ว่าแต่ เมืองนี้มีใครได้ครีเจอร์ใหม่ล่าสุด”
มาร์โก้ นักอบขนมประจำเมือง ค่อยๆ ยกมืออย่างขลาดๆ จากโต๊ะหน้าเวที “ภรรยาของข้าเคยอยู่ที่ที่เรการ่าเมื่อปี 1980 เธอเคยทำความสะอาดให้ช่างทำโทเค็นที่นั่น เขาจึงให้ครีเจอร์เธอมาจำนวนหนึ่ง ข้าได้เอามาใช้ในชุดไพ่ช่วงทศวรรษที่ผ่านมา”
“ยอดไปเลย! งั้นเชิญขึ้นมาบนนี้ มาเล่นกันสนุกๆ ข้าจะแสดงให้ทุกคนดูครีเจอร์และการ์ดใหม่ๆ ที่ช่างทำโทเค็นได้ทำขึ้นเมื่อไม่นานมานี้” แฮมเมอร์ฟิสต์ดึงเก้าอี้จากโต๊ะประจำของเมิร์ล กวักมือเรียกให้ชายคนนั้นมานั่งด้วย
ชายทั้งสองนั่งประจำที่เริ่มเล่นกัน มา์โก้เริ่มจากการเรียกตัวบอร์กิ้นบุชเชอร์ แฮมเมอร์ฟิสต์ตอบโต้ด้วย เครกรันเนอร์ ทั้งคู่พลัดกันเรียกครีเจอร์และการ์ดต่อสู้เพื่อจู่โจมกันและกัน อาร์โลเลิกคิ้วจากแถวหลัง…แปลกที่แฮมเมอร์ฟิสต์คุยโวเรื่องการหลอกล่อด้วยเล่ห์เหลี่ยม แล้วมาเล่นเกมง่ายๆ แสนน่าเบื่อ หรืออาจจะออมมือให้มาร์โก้อยู่
หลังจากผลัดกันเล่น ไบรท์สเต็บชาร์เจอร์ของแฮมเมอร์ฟิสต์เข้าจัดการบุชเชอร์ของมาร์โก้…ครีเจอร์ตัวสุดท้าย แฮมเมอร์ฟิสต์ยังมีครีเจอร์เหลือสองตัว แม้จะดูสะบักสะบอมมาก จึงไม่ได้เป็นการชนะแบบขาดลอยอย่างที่ควรสำหรับมืออาชีพผู้ช่ำชองกับนักอบขนมร้านถัดไป
“เล่นดีเลย พวก!” แฮมเมอร์ฟิสต์ ลุกขึ้น ตบบ่ามาร์โก้ “เห็นถึงความซับซ้อนของครีเจอร์ใหม่ๆ ไหม ช่างทำโทเค็นทำผลงานได้ไม่เลวเลยนะเดี๋ยวนี้”
ผู้ชนะเดินจากโต๊ะเพื่อทักทายฝูงชน มือของเขาโบกไปราวจะสะกดจิตขณะที่เขาพูด “ข้าอาจประเมินจิตวิญญาณแห่งการเล่นเกมต่ำไปใน… เมืองนี้ชื่ออะไรนะ”
มีเสียงโห่ร้องจากฝูงชน และมีเสียงเมาของมอลี่ คราโดสโกจากหลังห้อง “คาล — อา-แกรดดดดด!!!” อาร์โลเห็นขวดไวน์ชูขึ้นจากต้นเสียงนั้น และคนทั้งห้องฮึกเหิมโห่ร้องด้วยความภาคภูมิในท้องถิ่น
“ทีนี้ ใครอยากเป็นคนต่อไป ข้าจะดูกลยุทธ์ของเจ้าและแนะนำวิธีแก้ให้ขณะที่เล่น” แฮมเมอร์ฟิสต์ชี้ไปที่คนเมาและเริ่มเล่นแบบเดียวกับที่เล่นกับมาร์โก้ เล่นกันไปจน “มืออาชีพ” เกือบชนะหรือเกือบแพ้ในแต่ละตา
หลายชั่วโมงผ่านไป อาร์โลกินขาห่านไปหนึ่งและดื่มไปหลายแก้ว กระดูกของอาร์โลเริ่มหายปวดเมื่อยจากงานที่ทำมาทั้งวัน เขายืนขึ้นยืดเส้นยืดสาย… รุ่งขึ้นก็งานหนักอีกครั้ง และในที่สุดเขาก็รู้สึกว่าจะไปนอนได้แล้ว
“เฮ้อ! อีกแล้วหรือ?!” เสียงแก้วแตกและเสียงดังจากโต๊ะของแฮมเมอร์ฟิสต์ ทำให้อาร์โลตื่นจากความคิดที่จะไปนอน ชายคนนั้นเล่นมาหลายชั่วโมงแล้ว โชคของเขาพลิกผันเมื่อสักพักพร้อมกับอารมณ์ของเขา คนที่เล่นกับเขาดื่มหนักตลอดทั้งคืนและอาร์โลรู้สึกประหลาดใจที่พวกเขายังเล่นกับเซียนต่อไป
“ลองคิดดู หลายปีที่อยู่บนสนามแข่ง และกลายเป็นช่างฟอกหนังคือศัตรูตัวฉกาจของข้า” ความโกรธชั่วขณะจากคำอุทานของแฮมเมอฟิสต์หายไปอย่างรวดเร็วอย่างน่าประหลาดเป็นการล้อเลียนถล่มตัวเอง “เจ้าได้ชีลด์ทั้งหมดที่มีในกระเป๋าของข้าไป แต่ข้าไม่ได้แข่งสนุกเช่นนี้มาหลายปีแล้ว” เขาชะงักไปชั่วครู่ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้น “สนใจทำให้มันน่าสนใจกว่านี้หน่อยไหม”
“เหอะ! ไม่เห็นว่าจะน่าสนใจกว่านี้ได้ยังไง” บอร์จักตอบ ช่างฟอกหนังซึ่งนั่งอยู่ตรงข้ามโต๊ะตอบ “เจ้าไม่เหลืออะไรแล้วนอกจากเสื้อผ้า-”
“ — และครีเจอร์และการ์ดในเด็คของข้า” แฮมเมอร์ฟิสต์ตอบโต้อย่างรวดเร็ว
“โอ้ อยากจะเล่นไพ่ต่อไพ่ไหม ข้าพนันได้เลยว่าข้าสามารถใช้สำรับใหม่ได้”
“ไม่ ไม่ ไม่ใช่อย่างนั้น” แฮมเมอร์ฟิสต์ส่ายหัวพร้อมหัวเราะเบาๆ “การ์ดและโทเค็นของข้าเป็นงานฝีมือที่ดีที่สุดตั้งแต่ชาโล่ฮาเบอร์ถึงนิวแทรดด้า ไพ่ต่อไพ่ดูไม่ค่อยยุติธรรมนัก ข้ายินดีที่จะเดิมพันในจำนวนที่มากขึ้น แต่สำรับของข้าเป็นลาภที่เจ้าสามารถใช้ไปตลอดชีวิตที่เหลืออยู่ได้!”
ดวงตาที่ยังไม่สร่างเมาเต็มที่ของบอร์จักเบิกกว้าง จากนั้นก็หรี่ลงอย่างรวดเร็วในขณะที่เขาพูด “อืม ข้าคิดว่าไพ่ต่อไพ่เป็นธรรมเนียม เข้าใจนะว่าเจ้าอาจกลัวหรือเปล่า เพราะข้าเอาชนะนายมา 5 ครั้งรวดแล้ว” เสียงเชียร์และคำชมดังมาจากฝูงชน และบอร์จักก็ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ
“เจ้าทำให้ข้าอยากลอง เพราะการ์ดเหล่านี้หลายใบล้วนไม่ซ้ำใคร!” แฮมเมอร์ฟิสต์เอนตัวไปข้างหลังพร้อมกับขมวดคิ้วและมือของเขาประสานกันไว้ข้างหน้าเขา ราวกับกำลังขอโอกาสอีกครั้ง
“อืม ก็ได้” บอร์จักถอนหายใจ “ชีลด์ประมาณ 1,000 อันเทียบกับการ์ดของเจ้า นั่นเป็นสองเท่าของสิ่งที่เจ้าเสียไปให้กับข้า”
“โถ่ ท่าน!” แฮมเมอร์ฟิสต์แสดงท่าทางขุ่นเคือง “สำรับนี้รวมๆ แล้วข้าเสียไปอย่างน้อย 100 เท่า ต้องอย่างน้อยชีลด์ 8000 อัน”
บอร์จักดูเหมือนจะเมาน้อยลงแล้ว เขาโน้มตัวไปข้างหน้าและเพ่งพินิจแฮมเมอร์ฟิสต์ ในตอนแรกดูเหมือนว่าเขาอาจปฏิเสธข้อเสนอ แต่หลังจากมองไปรอบ ๆ ฝูงชนที่ให้กำลังใจ สีหน้าเขาก็เปลี่ยนไป “ก็ได้ 8000 น่ะ” ในที่สุดเขาก็ตอบรับหลังจากถอนหายใจยาว
แฮมเมอร์ฟิสต์ชนะพลิกล็อก เขานำเครกรันเนอร์ออกมาตามปกติ และบอร์จักก็ตอบโต้ด้วยกริมโทเท็มไซคล็อพส์ ในรอบถัดไป ตรงกันข้ามกับการเล่นของเขาในเกมก่อนครั้งนี้แฮมเมอร์ฟิสต์ไม่ได้เรียกครีเจอร์ตัวที่สองของเขา แต่เพียงลากแล้วขอผ่าน บอร์จักนำวอเตอร์เอเลเมนทัลออกมาและเริ่มการโจมตีขั้นพื้นฐานด้วยไซคล็อพส์ของเขา
บอร์จักต้องประหลาดใจเพราะแฮมเมอร์ฟิสต์โจมตีอีกครั้งในตาถัดไปโดยไม่เล่นไพ่หรืออัญเชิญครีเจอร์ใดๆ “มันใช่เวลาที่จะลองโกลายุทธ์ใหม่หรือไงเจ้าแชมป์ตกกระป๋อง” บอร์จักหัวเราะเบา ๆ ขณะที่เขาเล่นแอร์เอเลเมนทัล และใช้การ์ดหลายใบเพื่อเกือบจะเอาชนะเครกรันเนอร์ตัวเดียวของแฮมเมอร์ฟิสต์
สีหน้าของแฮมเมอร์ฟิสต์แตกต่างจากที่อาร์โลเห็นมาตลอดทั้งคืนอย่างมาก เขามองไปที่คนฟอกหนังฝั่งตรงข้ามด้วยความดูถูกเหยียดหยามและเหนือกว่าอย่างชัดเจน เขามองไปที่บอร์จักราวกับต้องการจะเช็ดรองเท้าบู๊ตของเขาบนการ์ดของคนฟอกหนัง “โอ้ ข้าตกกระป๋องงั้นหรือ คงจะจริงเพราะมาจากปากมือสมัครเล่นในเมืองไร่สกปรกแห่งหนึ่ง”
ฝูงชนอ้าปากค้างและมีเสียงพึมพำอย่างตกใจ ก่อนที่ใครจะทันตั้งหลักว่าจะตอบโต้อย่างไร แฮมเมอร์ฟิสต์เล่นไพ่หลายใบเพื่อเสริมพลังให้กับเครกรันเนอร์ของเขา ตามด้วยฟูลเมเชอร์เพื่อยิง 6 นัด สังหารวอเตอร์เอเลเมนทัลของบอร์จักในทันที ฝูงชนเงียบลงทันทีเมื่อเครกรันเนอร์ที่บูสต์หนักขึ้นของเขากวาดล้างแอร์เอเลเมนทัลด้วยการลากเพียงครั้งเดียว “อีกอย่างนะ มันออกเสียงว่า ‘กน-ลา-ยุด’ ต่างหาก เจ้าเซ่อ” ตอนนี้มือโปรที่ยิ้มเยาะเรียกแอซเซอร์ดราก้อน และเอนหลังด้วยสีหน้าพึงพอใจ
บอร์จักเรียกมิมิค และสามารถเอาชนะเครกรันเนอร์ได้ แต่เขารู้ว่าเขาแพ้แน่ ในขณะที่การแข่งขันนำไปสู่บทสรุปที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ไหล่ของช่างฟอกหนังก็ห่อเหี่ยงวลงเรื่อยๆ ขณะที่อดีตแชมป์เปี้ยนยิ้มกว้างขึ้นเรื่อยๆ..
คนฟอกหนังที่ตกตะลึงค่อยๆรวบรวมสติหลังจากที่พ่ายแพ้ ขณะนั้นเอง อาร์โลเห็นว่าเขาโกรธขึ้นเรื่อยๆ “เจ้าหลอกข้านี่! ตาก่อนๆ เจ้าไม่ตั้งใจเล่นนี่!”
“ข้าเป็นมืออาชีพที่ช่ำชอง ทำไมข้าถึงต้องตั้งใจเล่นในโรงเตี๊ยมที่เต็มไปด้วยคนปัญญาอ่อนไร้อารยธรรม” แฮมเมอร์ฟิสต์หัวเราะลั่น เสน่ห์ของเขาก่อนหน้านี้หายวับไปสิ้น…แทนที่ด้วยพูดน้ำลายกระเด็นใส่หน้าฝูงชน “เจ้าเองที่บอกบอกว่าอยากให้มันน่าสนใจ ข้าก็เลยทำให้น่าสนใจมากขึ้น ตอนนี้ถ้าเจ้าไม่ว่าอะไร เอาชีลด์ของข้ามาได้แล้ว ข้าขอเอา 500 อันของข้าคืนจากกระเป๋าของเจ้าเดี๋ยวนี้”
เมื่อคนโกงไพ่ เขาก็คว้าไหล่เสื้อคลุมบอร์จักไว้ ฝูงชนเริ่มโห่ร้องใส่แฮมเมอร์ฟิสต์ แต่เสียงหนึ่งดังขึ้นเหนือทุกคน ทำให้ห้องเงียบทันที
“ดับเบิ้ล!”
อาร์โลลุกจากที่นั่ง เดินไปหาแฮมเมอร์ฟิสต์ขณะที่ฝูงชนหลีกทางให้ “ข้าขอดับเบิ้ล”
“หืม.. นี่มันอะไรกัน โรงเรียนอนุบาลหรือ พวกเจ้าคงไม่ได้จริงจังกับดับเบิ้ลอะไร” แฮมเมอร์ฟิสต์ทำท่าเหมือนโดนหมิ่น… แต่แน่นอนว่ายังไม่สูญเสียความหยิ่งยะโส ที่มาพร้อมกับความโลภฉายในแววตา
“ค่อนข้างตรงกันข้าม” นายกเทศมนตรีกล่าวแทรก “สิทธิของพลเมืองที่จะดับเบิ้ลได้รับการจารึกอยู่ในชาร์เตอร์เมืองของเรา”
1.23:46 ข้อพิพาททั้งหมดไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่จะได้รับการแก้ไขผ่านแชนส์หรือกิจกรรมอื่นที่มีลักษณะการกีฬาตามที่ทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้องตัดสินใจและยินยอม
1.23:46.a) ผู้เล่นคนใดก็ตามอาจแต่งตั้งตัวแทนเพื่อแก้ปัญหาข้อพิพาทที่พวกเขาเกี่ยวข้อง หากทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้องตัดสินใจและยินยอม
1.23:46.b) ผู้แพ้แชนส์หรือกิจกรรมใด ๆ ที่มีลักษณะทางกีฬาอาจประกาศขอดับเบิ้ล ซึ่งจะทำให้ผู้ชนะต้องเดิมพันซ้ำกับผลรวมที่เท่ากัน
1.23:47.c) หากผู้ท้าชิงที่ไม่ใช่ผู้แพ้ประกาศดับเบิ้ล ผู้ชนะยังคงถูกบังคับให้เดิมพันใหม่เพื่อชนะทั้งหมด ตราบเท่าที่:
47.c(2) ผู้ท้าชิงเป็นผู้สังเกตการณ์การแข่งขันโดยตรง
47.c(3) ผู้แพ้ยินยอมให้ประกาศดับเบิ้ล
1.23:46.d) ห้ามมิให้ผู้ใดประกาศดับเบิ้ลต่อดับเบิ้ล
จากส่วนที่ 1 ส่วนที่ 23 ของชาร์เตอร์เมืองคาลาแกรด: “เกี่ยวกับกิจกรรมของการกีฬาและการห้ามการรุกรานทางกายภาพโดยชัดแจ้งในทุกรูปแบบในกฎหมายสัญญาและข้อพิพาททางแพ่ง”
อาร์โลมานั่งที่โต๊ะอย่างสงบและพยักหน้าช้าๆ ให้บอร์จัก ผู้สีหน้ามีความหวังขึ้นเล็กน้อยหลังจากตื่นตระหนก “ดังนั้นชีลด์ 8,000 อันของข้าแลกกับเจ้ายกเลิกหนี้ของบอร์จัก”
แฮมเมอร์ฟิสต์หรี่ตามองผู้ท้าชิงคนใหม่แต่สุดท้ายยอมนั่งลง บ่นพึมพำ “ก็ได้ กฎก็คือกฎ” โยนเหรียญ เขาได้เริ่มก่อนเครกรันเนอร์ออกมา อาร์โลเลือกเล่น เรเซอร์ไวน์เอ็นท์ เกมแรกๆ ผ่านไปเร็วกว่าเดิมมากทางด้านของแฮมเมอร์ฟิสต์…เขาใช้เครกรันเนอร์จัดการกับเอ็นท์ตาแล้วตาเล่า เขาใช้ตัวกลูทโทนัวมิมิคและฟิวเรียสบักแบร์ในตาถัดมา…บุกโจมตีเอ็นท์ของอาร์โลอย่างต่อเนื่องขณะที่รวบรวมไพ่
ในตรงกันข้าม อาร์โลไม่เล่นครีเจอร์ตัวอื่นเลยนอกจากเอ็นท์ในตาแรกๆ เขาโจมตีหลายครั้งแต่ไม่มีผลใดๆ แต่เมื่อแฮมเมอร์ฟิสต์เรียกครีเจอร์ออกมาเยอะขึ้น อาร์โลรักษาธอร์นบนเอ็นท์ของเขา เพื่อให้งอกใหม่เรื่อยๆ
เอ็นท์เริ่มอ่อนแอลงและแฮมเมอร์ฟิสต์เรียกไบรท์สเต็พพ์ชาร์เจอร์มาเป็นตัวที่สี่ อาร์โลยิ้มและเรียกตัวที่สอง…มอเรลคินสปอร์เคลริค
“อย่าเชียวนะ!” แฮมเมอร์ฟิสต์อุทานขณะที่เขาโจมตีครีเจอร์มาใหม่ แต่ไม่เพียงพอ เห็ดแทบจะไม่มีชีวิตอยู่
รอยยิ้มค่อยๆ ปรากฎบนหน้าของอาร์โล เขาวางกับดัก ล่อให้มาติด และถูกกระตุกแล้ว… ตอนนี้เขาแค่ต้องจับเหยื่อ อาร์โลไม่สนใจที่จะรักษามอเรลคินของเขา… และมีเพียงไม่กี่คนที่สังเกตว่าเขาหยุดสร้างเอ็นท์แล้วครีเจอร์ทั้งหมดของเขาสภาพไม่ดี เขารัวชุดการป้องกันอย่างรวดเร็ว จากนั้นเรียกฟิวเรียสบักแบร์ออกมา
แฮมเมอร์ฟิสต์เริ่มงุ่นง่านอย่างชัดเจนจากความมั่นใจที่หดหายในการเล่น ตอบโต้ด้วยการโจมตีจากเครกรันเนอร์…เห็นได้ชัดว่ากลัวจะเข้าคลุกจนไปบูสบักแบร์
ถึงคราวของอาร์โลเล่นบ้างและเขาไม่เสียเวลา เขาเล่นไบรท์สคอร์จฟีนิกซ์ เสียงตกใจพร้อมเพรียงกันจากผู้ชมที่รวมตัวกัน ขณะครีเจอร์ทุกตัวในฝั่งกระดานของเขา ยกเว้นบักแบร์นั้นใกล้ตายอย่างมาก กว่าครึ่งในทีมของเขาได้รับการคืนชีพอัตโนมัติ
แฮมเมอร์ฟิสต์อ้าปากค้าง สีหน้าประหลาดใจสุดซึ้งของอดีตแชมป์เปี้ยนเปลี่ยนเป็นโกรธจัดเมื่ออาร์โลตามด้วยแรลี่อิ้งครายเพื่อเพิ่มการโจมตีของทั้งทีมเป็นสองเท่า
ใช้เวลาไม่นานจากนั้น อาร์โลปล่อยพลังทำลายล้างเป็นชุดจากครีเจอร์ของเขาในอีกไม่กี่เทิร์นถัดไปด้วยการ์ดที่สะสมของเขา ด้วยแนวป้องกันหนามและการโจมตีที่ทรงพลังอย่างต่อเนื่อง เพียงไม่กี่เทิร์นก็เห็นได้ชัดว่าแฮมเมอร์ฟิสต์พ่ายแพ้
เขาดันเก้าอี้ออกจากโต๊ะ กระแทกจนครีเจอร์ล้มและเครื่องดื่มของอาร์โลหก “พวกเจ้ามันขี้โกงโป้ปด เจ้าทุกคนอยู่เบื้องหลัง!” เขาแสดงท่าทางดุร้ายใส่ฝูงชน “สาปแช่งเมืองไร้ค่านี้! ขอสาปแช่งพวกเจ้างี่เง่าสกปรกทั้งหมดนี่!
อย่างไรก็ตาม เขาชะงักเมื่อสังเกตเห็นว่ามีชาวเมืองจำนวนมากกำลังเดินเข้าหาเขาอย่างเงียบๆ ต้อนเขาเข้ามุมห้อง เสียงของเขาเบาลงและตัวห่อลงเล็กน้อย เขาลดสายตาลงและบอกว่า “พวกเจ้าเก็บชีลด์ของพวกเจ้าไว้เถอะ เห็นได้ชัดว่าพวกเจ้าต้องใช้มันมากกว่าข้า” อดีตแชมป์เปี้ยนที่เคยภาคภูมิใจรีบเผ่นหนีออกจากโรงเตี๊ยมด้วยริมฝีปากบนที่สั่นเทา
หลังจากที่เขาออกประตูไป ฝูงชนแยกย้ายกัน ไม่ว่าจะไปรวมกลุ่มกันหรือไปชมเชย อาร์โล โรงเตี๊ยมก็กลับไปเป็นไซด์เควสแบบเดิม
ไม่กี่อึดใจหลังจากแฮมเมอร์ฟิสต์หนีไป อาร์โลก็มองไปรอบๆ เพื่อดูว่ามีใครมองอยู่หรือไม่ จากนั้นจึงเก็บครีเจอร์ของโปรและไพ่ของเขาเอง เขาไม่คิดว่าแชมป์จะกลับมาเก็บในเร็วๆ นี้
“ข้าไม่รู้ว่าจะขอบคุณยังไงอาร์โล” บอร์จักวางมือบนไหล่อาร์โล “ไม่งั้นคงเสียทั้งร้าน ทั้งบ้าน…ทุกอย่าง”
“ด้วยความยินดี” อาร์โลบอก รู้สึกพร้อมเข้านอน “ยอมให้คนแบบนั้นมาหลอกกันที่ไซด์เควสไม่ได้”
“เจ้าช่างเป็นเพื่อนบ้านที่ดี บอกเลยนะว่าอยากให้ช่วยอะไร ได้ทุกเมื่อ ข้าติดหนี้เจ้า” บอร์จักเริ่มเดินจากไปก่อนที่เสียงอาร์โลจะทำให้เขาชะงัก
“ถ้าอย่างงั้น… ลุงเจ้าบอกว่ามีร็อด ออฟ ดิสอินทีเกรชั่นที่ไม่ได้ใช้อยู่”
การเปิดตัว Legends Reborn ใกล้เข้ามาแล้ว! เพลย์เทสครั้งถัดไปบนแพลตฟอร์มกาล่าเกมส์กำลังจะเริ่มเร็วๆ นี้!
เข้ามาที่ดิสคอร์ดเพื่อข่าวล่าสุด! เราจะกลับมาในอีกสองสัปดาห์กับตอนต่อไป!
ยังไม่ได้อ่านบทแรกหรือ
